آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
دبلیوهفته گذشته پس از آشکار شدن وحشتی که بر ساکنان بوچا تحمیل شد، از سرگئی کاراکین، استاد بزرگ روسی – و معذرت خواهی سریالی ولادیمیر پوتین – خواسته شد تا پاسخ او را بدهد. “تصاویر را دیده ای، سرگی؟” پرسشگر در شبکه های اجتماعی مورد بررسی قرار گرفت. «کشتارهای بی‌معنای مردم بیگناه. مردان، زنان و کودکان. توسط ارتش روسیه شکنجه شد. دست‌ها را از پشت بسته‌اند و از پشت سر شلیک کرده‌اند. دیدی سرگئی؟”
کاراکین که تا سال 2009 نماینده اوکراین بود و قبل از انتقال وفاداری خود به روسیه، واقعاً این تصاویر را دیده بود. و پاسخ او دلخراش بود. او گفت: «می‌خواستم بگویم جعلی خوبی بود. “اما نه. جعلی بدی بود.»
حتی قبل از این رویداد اخیر، لرد هاو هاو روسیه به دلیل حمایت بمب‌افکنانه‌اش از تهاجم به اوکراین، که قوانین اخلاقی شطرنج را نقض می‌کرد، به مدت شش ماه محروم شده بود. اکنون، پس از لغزش بیشتر از حد رنگ پریده، فراتر از رستگاری، با طرد شدن مواجه می شود.
تعداد کمی در این مورد اشک می ریزند – یا تیم های روسیه از اکثر رویدادهای بین المللی، از جمله بازی های پارالمپیک زمستانی و پلی آف جام جهانی محروم می شوند. بالاخره چرا باید اجازه داد که در دستاوردهای ورزشی خود در حالی که هزاران بیگناه سلاخی شده اند و میلیون ها نفر فرار کرده اند، به موفقیت های ورزشی خود افتخار کند؟
اما همه چیز به وضوح مشخص نیست. هفته گذشته مشخص شد که ویمبلدون آماده است تا دانیل مدودف، شماره 2 جهان را به دلیل ترس از اینکه پیروزی او “می تواند رژیم پوتین را تقویت کند” محروم کند. پیش از این، نایجل هادلستون، وزیر ورزش نیز پیشنهاد کرده بود که مدودف و سایر روسها باید تضمین کنند که از پوتین برای بازی کردن حمایت نمی‌کنند.
اما اگر شما یک لیبرال کلاسیک هستید، این تقاضا ممکن است کمی شما را نیز مضطرب کند. بالاخره چرا باید گناه دیکتاتور یک کشور منجر به مجازات یک ستاره ورزش شود؟ به نظر می رسد نقض قوانین عدالت طبیعی است، به خصوص زمانی که آن بازیکن عمدا از سیاست دور می ماند.
داشتم این نکته را به یکی از افراد داخلی شطرنج می‌گفتم که او مداخله کرد. او گفت که ورزش در این وسط پاره شده است. اما وقتی در مورد عدالت طبیعی صحبت می کنید، با فکر کردن به آن از طرف اوکراین شروع کنید.
او پرسید چرا باید از هر اوکراینی – که به احتمال زیاد شخصاً تحت تأثیر جنگ قرار گرفته باشد، احتمالاً خانواده یا دوستانشان جان خود را از دست داده اند – باید به طور بالقوه در زمانی که کشورش مورد حمله قرار می گیرد، نقش فردی از روسیه را بازی کند؟ حتی اگر استدلال‌های شخصی و احساسی را از مناظره حذف کنید، یک سوال عملی نیز وجود دارد: ورزشکاران اوکراینی چقدر برای رقابت آماده خواهند بود در حالی که تعداد زیادی مجبور به فرار یا مبارزه شده‌اند؟
برخی از اوکراینی‌ها نیز اعلام کرده‌اند که نمی‌خواهند با روسها، حداقل در شطرنج، روبرو شوند. بنابراین، او استدلال کرد که اگر به روس ها اجازه بازی بدهید، در واقع اوکراینی ها را لغو می کنید.
آشنای من بازیکنان روس را می شناسد. بسیاری از آنها از جنگ حمایت نمی کنند. اما، او خاطرنشان کرد، همه آنها طی سال‌ها از رژیم روسیه بهره‌های مالی برده‌اند، و بنابراین پیروزی‌های ورزشی آنها با پوتین گره خورده است.
وی به نکته پایانی اشاره کرد: ما در مورد اجرای تحریم‌های اقتصادی علیه روسیه که بسیاری از آنها به ناعادلانه بر شهروندان عادی تأثیر می‌گذارند، خجالتی نیستیم. پس چرا ستاره های ثروتمند ورزش باید استثنا باشند؟
این یک مورد قانع کننده بود اما من متقاعد نشده ام که مدودف باید برای بازی در ویمبلدون سندی را امضا کند که از پوتین فاصله بگیرد. این نه تنها یک حرکت کاملاً توخالی خواهد بود – هر کسی می تواند امضا کند اما معنایش را ندارد – بلکه برعکس می تواند خانواده اش را نیز در معرض آسیب قرار دهد. به خصوص زمانی که قوانین جدیدی در روسیه در مورد مخالفت عمومی و دشمن در داخل وجود دارد، و برخی از سیاستمداران آشکارا با استفاده از بازی روسی با کلمات “تمیز کردن خانه” و فرستادن مخالفان سیاسی به زندان در مورد نظافت بهاره شوخی می کنند.
در نهایت، همه اینها ممکن است به کجا منتهی شود؟ با توجه به اینکه به ورزشکاران چینی گفته می شود باید قبل از شرکت در لیگ الماس بیرمنگام علیه بدرفتاری با اویغورها صحبت کنند؟ بسیاری از ورزشکاران از کشورهای دارای دیکتاتوری در حال حاضر مجبورند طناب های خطرناکی را طی کنند. آیا واقعاً منصفانه است که در حالی که آنها این کار را انجام می دهند معادل نیروی 10 را معرفی کنیم؟ اگر بخواهیم متحدان پوتین را هدف قرار دهیم، مطمئناً بهتر است ابتدا روی روس هایی که در پست های ارشد فدراسیون های ورزشی هستند تمرکز کنیم؟
همانطور که اوضاع پیش می رود، ورزش همچنان پاره شده است. دو و میدانی، قایقرانی و بدمینتون شرکت کنندگان از روسیه و بلاروس را در مسابقات بزرگ ممنوع کرده اند. سایرین، از جمله تنیس و شطرنج، به آنها اجازه داده اند که تحت یک پرچم بی طرف بازی کنند.
به ناچار وکلای با قدرت بالا درگیر هستند و روسها معتقدند که ممنوعیت عمومی غیرقابل توجیه است.
اما پروفسور جک اندرسون، داور سابق دادگاه داوری ورزش (Cas)، می گوید که نهادهای ورزشی دلایل قانونی قانونی برای حمایت از این ممنوعیت دارند.
این می تواند با ورزش متفاوت باشد، اما اصل کلی – و کاس این را در زمینه المپیک، روسیه و دوپینگ گفته است – این است که، فقط به این دلیل که یک ورزشکار واجد شرایط شرکت در یک رویداد است، به این معنی نیست که به طور خودکار این کار را انجام خواهد داد. دعوت شود.» او می گوید. همچنین دلایل ایمنی و عملیاتی وجود دارد به این معنا که اگر ورزشکاران روسی در مسابقه شرکت کنند، دیگران تحریم خواهند شد.
مانند بسیاری از این موارد، بر اساس مورد به مورد تصمیم گیری خواهد شد. اما اولین واکنش من وقتی می شنوم که کاس در حال تصمیم گیری در این زمینه است این است که شاید تنها دادگاهی که باید در لحظه به روسیه و اوکراین نگاه کند دادگاه کیفری بین المللی باشد.
همانطور که اندرسون همچنین خاطرنشان می کند، حیف عدم امکان بازی در یک رویداد ورزشی در مقایسه با حیف جنگ چیزی نیست. در حالی که ورزش در یک حباب عمل می کند، این حباب باید با واقعیت آنچه در اوکراین اتفاق می افتد ترکیده شود.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
