چقدر دیگر باید وانمود کنیم که برگزیت ممکن است کارساز باشد؟ | ویلیام کیگان

ممادر ایرلندی به من آموخت که همیشه سعی کنم خوبی های مردم را ببینم. اما باید اعتراف کرد که تلاش برای دیدن خوبی ها در الکساندر «بوریس» جانسون، در یکی دیگر از گفته های مورد علاقه او، «شکیبایی ایوب را امتحان می کند».

در حال حاضر در این کشور و در سراسر جهان متمدن یک امر عادی است که نخست وزیر ما یک شارلاتان در مقیاس صنعتی است. جان میجر زمانی که به عنوان نخست وزیر خود اعلام کرد که جانسون حتی نباید اجازه داشته باشد برای یک کرسی پارلمان مبارزه کند، می دانست در مورد چه چیزی است.

لرد کارینگتون فقید به دلیل فاجعه ای که به جنگ فالکلند در سال 1982 منجر شد، بر اساس اصول از سمت وزیر خارجه استعفا داد – جنگی که عموماً تصور می شد پوست مارگارت تاچر را پس از دستیابی به ممتاز مشکوک ترین نامحبوب ترین نخست وزیر از زمان دوم، نجات داد. جنگ جهانی. سال‌ها بعد، کارینگتون متوجه شد که به برخی از محافظه‌کاران جوان مه‌آلود گوش می‌دهد که در مورد پرونده نخست‌وزیری جانسون صحبت می‌کنند. مکثی شد. خداوند خوب گفت: “به هر حال او این کار را نخواهد کرد.”

برخی از طرفداران جانسون هستند که می گویند او باید کار شایسته را انجام دهد و تا آنجا که می تواند در این شرایط محترمانه استعفا دهد. اما اکثر شاهدان نمایش متأسفانه دوران نخست‌وزیری او فکر می‌کنند که او نمی‌توانست چیز مناسبی را ببیند، حتی اگر اسب مورد علاقه‌ای باشد که در ساعت 3.30 در نیومارکت می‌دوید.

یاد داستان کوتاه داستایوفسکی افتادم یک تجارت بد. وقتی ژنرال که راننده اش ناپدید شده، از آسانسور یکی از همکارانش پایین می آید و تا شب به راه می افتد و عواقب ناگواری دارد، اوضاع به شدت خراب می شود. از زمانی که جانسون – علیرغم گزارش غیرمسئولانه داستان های فانتزی درباره بروکسل – هیچ شکی نداشت که خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا دیوانه کننده است، کار بدی بوده است، اما تصمیم گرفت که نفع شخصی خود را بر کشور و رهبری اتحادیه اروپا ترجیح دهد. کمپین ترک دروغین

اما همانطور که هارولد مک میلان یک بار گفت “اینجا هستیم” و سوال این است: از اینجا به کجا می رویم؟

زمانی که اقتصاد بریتانیا از جامعه اقتصادی اروپا در آن زمان عقب مانده بود، مک میلان نخست وزیر بود. ما سعی کردیم یک گروه رقیب تشکیل دهیم – منطقه تجارت آزاد اروپا (EFTA)، هفت کشور در مقابل کشورهای EEC 6. شوخی این بود که اروپا «در شش و هفت سالگی است».

به زودی آشکار شد که ما نیاز به پیوند با EEC داریم. ما دو بار درخواست دادیم، توسط رئیس جمهور دوگل رد شدیم و در نهایت در سال 1973 به عضویت درآمدیم. اکنون احساس بدی دژاوو دارم.

سر کیر استارمر، رهبر حزب کارگر و راشل ریوز، صدراعظم در سایه او، در مورد “به نتیجه رساندن برگزیت” صحبت می کنند. من فقط می توانم امیدوار باشم که این چیزهای تاکتیکی برای راضی کردن رای دهندگان “دیوار قرمز” است که واقعاً به عواقب اجتماعی چندین دهه انحطاط صنعتی معترض بودند – و اجازه دهید با آن روبرو شویم، رهبری خوش فکر اما فاجعه بار جرمی کوربین. .

به نظر می رسد که باقیمانده های شکست خورده حزب کارگر بازگشت به دهه 1950 و اوایل دهه 1960 را متصور هستند تا روند “بازسازی رابطه با اتحادیه اروپا” را آغاز کنند – روندی که نتیجه منطقی آن پیوستن مجدد در دهه های آینده خواهد بود.

اما چرا صبر کنیم؟ چرا حزب کارگر باید خود را به هدف اصلی «به نتیجه رساندن برگزیت» متصل کند؟ زیرا حقیقتی که جرأت نمی‌کند نامش را به زبان بیاورد این است که برگزیت کار نمی‌کند و هرگز هم جواب نمی‌دهد. آزمایش آزمایش شده است – و شکست خورده است. همه این چیزها در مورد “فرصت های برگزیت؟” هیچکدام وجود ندارند. جانسون ممکن است کابینه کثیف خود را با برگزیت‌کنندگان و سرویس‌دهندگان زمان پر کرده باشد، اما کمیته حساب‌های عمومی همه احزاب از دسترس دست آلوده او خارج است. همانطور که رئیس آن، Dame Meg Hillier، گزارش شده است که در این جلسه گفته است تایم مالیتنها تاثیر قابل تشخیص برگزیت «افزایش هزینه ها، کاغذبازی و تاخیر در مرزها» است.

یک لحظه کلاسیک در تلویزیون هفته گذشته بود که از یک راننده کامیون در یکی از آن صف های وحشتناک در جاده دوور پرسیده شد: “آیا بهتر می شود؟” پاسخ او این بود: “نه مگر اینکه به اتحادیه اروپا برگردیم.”

اکنون، خواندم که برای حزب کارگر، در حالی که تا بانک انتخاباتی علیه او اعتراض می‌کنند، مناسب است که ببینند جانسون در سمت خود باقی بماند. اما، به تعبیر کارینگتون در بالا: این کار را نمی کند. مرد دفتر و نام نیک کشور را لکه دار کرده است. یکی از وزرای برگزیت که نتوانست «برکسیت را به نتیجه برساند» – چون نمی تواند – دوست قدیمی من دیوید دیویس است. او حق داشت که کرامول را تکرار کند و به جانسون گفت: “به نام خدا برو!” حتی اگر جانسون یک طرفدار دیگر برکسی جانشین شود، از نظر اخلاقی هیچ دلیل قانع کننده ای برای موافقت با ادامه ریاست وی وجود ندارد.

من نمی توانم در پایان با نقل قول دیگری از شاعر رومی یوونال مقاومت کنم:من این را می خواهم، بنابراین سفارش می دهم، دلیلی دارد” («من می‌خواهم این کار انجام شود، بنابراین دستور می‌دهم انجام شود: بگذارید آرزوی من جایگزین قضاوت عقلانی شود.») این تجسم ذهنیت نخست وزیر کنونی ما است. یک ملت رنج می برد.