آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
مارگارت قربانی سیل پس از اخراج از محل اقامت کوتاه مدت خود برای باز کردن راه برای گردشگران، جایی برای رفتن نداشت.
این مرد 79 ساله گفت: “من بی خانمان بودم و بیرون از ماشینم با دو سگ زندگی می کردم.”
مارگارت پس از وحشت تمام بعدازظهر در مورد اینکه به کجا می رسد، مارگارت که از او خواسته بود نام خانوادگی اش منتشر نشود، در آخرین لحظه تماسی از برنامه بازیابی جامعه تحت رهبری ایالت دریافت کرد و به او اطلاع داد که حداقل برای یک بار دیگر سقفی بالای سرش خواهد داشت. هفته
او گفت: “من احساس می کنم یک سیب زمینی داغ هستم.” من خیلی پیر هستم که هر هفت روز یکبار جابه جا شوم. این خیلی از من گرفته شده است.»
مارگارت با معلولیت حرکتی زندگی می کند و گفت که از زمانی که در ماه فوریه از خانه خود در گیپی تخلیه شد شش بار جابجا شده است.
او تنها نیست. به گفته گروه های مدافع، بسیاری از افراد دارای معلولیت پس از سیل در شمال نیوساوت ولز و کوئینزلند برای دسترسی به پشتیبانی مناسب در تلاش هستند.
مارگارت گفت که تحت برنامه بهبودی، او بارها در محل اقامت نامناسبی قرار گرفته است که نیازهای او را برآورده نمی کند.
من ابتدا به یک تختخواب و صبحانه در ایمبیل منتقل شدم، جایی که نزدیکترین شهر در 7 کیلومتری آن است. فکر کردم چطور باید به شهر بروم؟ زیرا حمل و نقل عمومی وجود ندارد.
او گفت که بعداً به یک یورت در کوهستان منتقل شد که فقط یک باربیکیو در فضای باز برای پخت و پز داشت و دوش داخل آن نبود.
او گفت: «من در آنجا دو بار زمین خوردم زیرا واقعاً استرس داشتم و سپس مجبور شدم به بیمارستان منتقل شوم.
من دیگر احساس نمی‌کنم به کشور خودم تعلق دارم.»
ائتلافی متشکل از 40 سازمان حمایت از اوج نامه‌ای سرگشاده نوشته و خواستار منابع بهتر و برنامه‌ریزی برای واکنش به بلایا برای افراد دارای معلولیت شده است. آنها می گویند افراد دارای معلولیت “همچنان در طول بلایا و شرایط اضطراری خطرات، غفلت و اثرات منفی جدی را تجربه می کنند” که منجر به “از دست دادن خدمات، حمایت ها و نیازهای اساسی و همچنین آسیب های جسمی و روانی” می شود.
ما نمی‌توانیم اثرات مهم و بلندمدت را دست کم بگیریم
در این نامه آمده است.
جیانکارلو دی ورا، مدیر ارشد سیاست در افراد دارای معلولیت استرالیا، گفت که افراد دارای معلولیت زمانی که نوبت به برنامه ریزی اضطراری می شود، به طور فزاینده ای احساس «فراموش شدن» می کنند.
دی ورا گفت: «ما داستان هایی از گیر افتادن در خطر و منزوی شدن داشته ایم… ما در مورد افرادی شنیده ایم که ویلچر خود را گم کرده اند.
دی ورا گفت که افراد دارای معلولیت اغلب برای کمک به جامعه مراجعه می کنند زیرا از حمایت کافی دولت برخوردار نیستند.
دو ورا گفت: «آنها حمایت فراگیر را نمی بینند… یا تصمیم گیری به اندازه کافی سریع نیستند. «پرتاب پول روی یک مشکل آن را حل نمی کند.
ما می‌خواهیم … مورد اعتماد قرار بگیریم، سهامدار محرک برای ایجاد برنامه‌هایی باشیم که از ما محافظت میکند و ما را ایمن نگه می‌دارد.»
ثبت نام کنید تا داستان های برتر را هر روز صبح از آبان نیوز استرالیا دریافت کنید.
دپارتمان جوامع، مسکن و اقتصاد دیجیتال کوئینزلند به دلیل قوانین حفظ حریم خصوصی از اظهار نظر در مورد هر مورد خاصی خودداری کرد، اما گفت که “محدوده ای از کمک ها را به افرادی که نیاز به اسکان کوتاه مدت و طولانی مدت دارند” ارائه می کند.
یک سخنگوی گفت: «این اداره به مردم در رفع نیازهای مسکن خود کمک می کند، از جمله از طریق اسکان موقت و اضطراری مانند هتل ها و متل ها، جایی که آنها نمی توانند در خانه های خود بمانند زیرا تحت تأثیر سیل قرار گرفته اند.
این سخنگو گفت که تا 31 مارس به 768 خانوار سیل زده کمک مسکن ارائه شده است و صندوق واکنش سریع 600,000 دلاری “برای ارائه خدمات مسکن و بی خانمانی در مناطق آسیب دیده” ایجاد شده است.
به طور کلی، تا 7 آوریل، 100,151 درخواست کمک هزینه سیل توسط دولت دریافت شده است که 42,810 پرداخت بالغ بر 17,776,546 دلار انجام شده است.
اما، با مشارکت دانشگاه سیدنی، مدافعان مجموعه‌ای از توصیه‌ها را برای مدیریت بلایا به طور خاص به افراد دارای معلولیت ارائه می‌کنند.
اینها شامل ایجاد استانداردهای ملی سازگار برای اطمینان از بازنمایی معلولیت در مدیریت اضطراری در تمام سطوح دولتی و اولویت دادن به تحقیقات مشترک و فراگیر ناتوانی است.
آنها به منابع، حمایت و حمایت از افراد دارای معلولیت نیاز دارند تا خطرات خود را ارزیابی کنند و آمادگی اضطراری آنها را متناسب با وضعیتشان تنظیم کنند، همچنین ظرفیت ارائه دهندگان خدمات را توسعه دهند.
آنها گفتند که دولت همچنین باید دستورالعمل های صریح ارائه دهد که مشخص کند چه کسی مسئولیت نیازهای حمایتی اضافی افراد دارای معلولیت را در شرایط اضطراری بر عهده می گیرد.
در همین حال، به مارگارت گفته شده است که 12 تا 18 ماه دیگر طول خواهد کشید تا بتواند به خانه خود برگردد. در آستانه 80 سالگی، او گفت که از حرکت مداوم احساس خستگی می کند.
او می‌گوید: «با مردم باید مانند انسان‌ها رفتار شود، نه مانند گاوهایی که هر طور که صلاح میدانید در اطرافشان حرکت می‌کنید.»
“این با بدن شما خراب می کند و با وضعیت روحی شما ویران می کند. سیل زدگان نیاز به اسکان بهتر و دائمی دارند. می‌توان آن را بسیار آسان‌تر کرد.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
