تقابل رقبای بزرگ: نبردهای کلیدی که تصمیم می گیرند منچسترسیتی و لیورپول | لیگ برتر

نo مربی به اندازه یورگن کلوپ پپ گواردیولا را شکست داده است، اگرچه تعادل در مسیر سرمربی منچسترسیتی تغییر کرده است، با یک شکست در 9 دیدار از مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا در آوریل 2018. رقابت آنها یکی از رقابت های بزرگ است، یک دیدار. دو مربی که بیش از هر کس دیگری برای شکل دادن به چشم انداز تاکتیکی فوتبال مدرن تلاش کرده اند. اما چگونه می توانند روز یکشنبه را تنظیم کنند و بازی بین لیورپول و رقبای قهرمانی لیگ برتر در کجا احتمال برد و باخت وجود دارد؟

نقش فودن

فیل فودن کلید هجومی منچسترسیتی در تساوی 2-2 در آنفیلد بود که بارها و بارها در سمت چپ سیتی فضا پیدا کرد. او اولین گل را به ثمر رساند و این دوندگی و ارسال نیمه پاک او بود که منجر به گل تساوی دیرهنگام کوین دی بروین شد. با این حال، این در برابر جیمز میلنر بود، که به حدی تلاش کرد که احتمالاً باید اخراج می شد.

در اتحاد می تواند متفاوت باشد. برای یک چیز، هیچ تضمینی وجود ندارد که فودن در سمت چپ بازی کند. اینکه او در بازی مقابل اتلتیکو مادرید روی نیمکت بود نشان از یک یا هر دو چیز داشت. اول اینکه گواردیولا تصور می‌کرد که بازی تقریباً به همان شکل انجام شود، در حالی که اتلتیکو در عمق نشسته و سیتی را ناامید می‌کند: چه قدرتی است که بتوانی آنها را خسته کنی، آنها را به این طرف و آن طرف بکشی، قبل از اینکه خلاق‌ترین خود را به کار بگیری. دارایی در برابر پاهای خسته با 20 دقیقه باقی مانده. مطمئناً، در عرض 90 ثانیه فودن فضایی را شناسایی و از آن استفاده کرد تا دی بروین را برای برنده آماده کند.

و دوم اینکه او برای لیورپول تازه نگه داشته می شد. آنها تیم بهتری از اتلتیکو هستند و استدلال خوبی وجود دارد که بازی یکشنبه تاثیر بیشتری بر مقصد یک جام خواهد داشت تا بازی سه شنبه یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا. فودن مطمئناً مقابل لیورپول بازی خواهد کرد – اما ممکن است از او به عنوان 9 کاذب استفاده شود، موقعیتی که جک گریلیش در آنفیلد اشغال کرده است.

حق لیورپول

ترنت الکساندر-آرنولد بازی مقابل سیتی در آنفیلد را به دلیل مصدومیت ساق پا از دست داد، اما او یکشنبه در دسترس است. هیچ کس در لیگ برتر در این فصل بیشتر از الکساندر-آرنولد پاس گل ثبت نکرده است و توانایی سانترهای قابل توجه او دوباره در برابر بنفیکا در روز سه شنبه مشاهده شد، زیرا توپ او به لوئیس دیاز روی دومی برای سادیو مانه گذاشته شد. آنچه قابل توجه بود فقط سرعت و دقت ارسال نبود، بلکه این بود که از موقعیتی عمیق، چندین یارد از جناحین خارج می شد. تقریبا هیچ حاشیه ای برای خطا وجود نداشت. تقریباً مهم نیست که او در کجای زمین باشد، الکساندر-آرنولد به سادگی نمی تواند به او زمان برای عبور داده شود.

سیتی چگونه می تواند او را متوقف کند؟ اگر آنها بتوانند به طور مؤثر فشار بیاورند و بر مالکیت مسلط شوند، ممکن است برای محدود کردن نفوذ الکساندر-آرنولد کافی باشد. اما در آنفیلد آنها 52 درصد از توپ را در اختیار داشتند و در حالی که ممکن است، شاید حتی محتمل باشد، این رقم در خانه بالاتر باشد، اما به سختی می توان دید کنترل سیتی بر توپ به اندازه ای باشد که الکساندر-آرنولد تهدیدی نباشد.

در هر دو بازی فصل گذشته – تساوی 1-1 در اتحاد زمانی که لیورپول در شکل شگفت انگیز 4-4-2 با مانه و دیوگو جوتا به عنوان هافبک های پهن و بال هافبک هافبک های پهن و پیروزی 4-1 برای سیتی در آنفیلد بازی کرد. – از رحیم استرلینگ در سمت چپ سیتی استفاده شد، کمتر به خاطر سخت کوشی اش تا اینکه بتواند به هر فضایی که الکساندر-آرنولد پشت سر گذاشته بود، شتاب دهد.

این فضا یک واقعیت اجتناب‌ناپذیر از نحوه بازی الکساندر-آرنولد است، اما می‌توان با پرس لیورپول که وقتی حداکثر کار را انجام می‌دهد، فرصت اندازه‌گیری توپ‌ها در پشت دفاع کناری را از حریف دریغ نمی‌کند. زمانی که مشکل پیش می‌آید، مانند خارج از خانه رئال مادرید در فصل گذشته، الکساندر-آرنولد می‌تواند به نظر ناامیدکننده‌ای به نظر برسد. اما مسئله بیشتر این است که شیوه بازی او که به لیورپول چنین قدرتی می‌دهد، مبتنی بر یک پرس کارآمد و تهاجمی است – که احتمالاً دلیل اصلی این است که الکساندر-آرنولد، با همه توانایی‌هایش در توپ، ترجیح گرت ساوت‌گیت نیست. انتخاب برای انگلیس

اگر گواردیولا دوباره تصمیم بگیرد که در واقع یک بازی مرغ باشد، استرلینگ گزینه محتمل‌تری به نظر می‌رسد، زیرا احتمالاً از نظر دفاعی قابل اعتمادتر از گریلیش است. اگر او گزینه محافظه‌کارانه‌تر را ترجیح می‌دهد، گابریل ژسوس می‌تواند به طور مؤثر برای هری الکساندر-آرنولد استفاده شود و در عین حال تهدید خلاقانه‌ای را ارائه دهد.

مبارزه در جناحین

یک دهه پیش، گواردیولا با فوتبال سنگین خود، فوتبال را متحول کرده بود، و کلوپ به تازگی مبارزه را با طراحی پرس آغاز کرده بود که توپ را سریعتر و تهاجمی تر از آنچه قبلا دیده شده بود، به دست می آورد. هر دو متعاقباً رویکرد خود را تغییر دادند تا تیاگو آلکانتارا، مورد علاقه دیرینه گواردیولا، احتمالاً در خط میانی لیورپول حضور داشته باشد، در حالی که سیتی در انتقال مستقیم‌تر از بارسلونا گواردیولا است. اما این نبرد بین دو مکتب اصلی فوتبال مدرن باقی می‌ماند: آن‌هایی که حفظ مالکیت را در اولویت قرار می‌دهند و آن‌هایی که اولویت را به دست آوردن مجدد آن دارند.

یکی از پیامدهای این روند این است که به طور فزاینده ای احساس می شود که نبردهای کلیدی بین فورواردهای پهن و مدافعان کناری است. در یک میدان رقابتی، عملکرد مو صلاح در مقابل سیتی در آنفیلد در این فصل، احتمالاً بهترین عملکرد او در پیراهن لیورپول بود، با یک پاس گل فوق العاده و یک گل درخشان. شاید او اخیراً کاملاً در بهترین حالت خود نبوده است و در هشت بازی گذشته خود برای لیورپول هیچ گلی از بازی آزاد نداشته است، اما شکی نیست که او از سمت راست شروع خواهد کرد و کلوپ این مزیت را داشت که توانست پس از یک بازی او را از زمین خارج کند. ساعت پیروزی سه شنبه مقابل بنفیکا.

با محرومیت کایل واکر، ژائو کانسلو در لیسبون به سمت راست رفت، با ناتان آکه در دفاع چپ، اما ملی پوش پرتغالی مطمئناً به دفاع چپ بازخواهد گشت. دوپا بودن او به این معنی است که او باید کمتر از بسیاری از مدافعان در مقابل صلاح مستعد ضربه زدن به داخل زمین باشد، اما این به ویژه در آنفیلد کمکی نکرد. اینکه تا چه حد کانسلو بتواند به عنوان هافبک کمکی عمل کند، که یکی از روش هایی است که سیتی تمایل دارد بر مالکیت توپ مسلط شود، احتمالاً کلیدی است.

این یک داستان مشابه در سایر نبردهای مدافع کناری و گسترده جلو است. اندی رابرتسون در این فصل یک پاس گل کمتر از صلاح دارد، در حالی که ریاض محرز بهترین گلزن مشترک سیتی در لیگ است. در حالی که واکر برای سرعت توسط مانه یا دیاز مشکلی نخواهد داشت، با روبن دیاس بیرون، سیتی ممکن است در برابر یک فوروارد سریع در مورب که تلاش می کند جان استونز را در نوبت قرار دهد آسیب پذیر باشد. مرکز در مورد دستیابی به کنترل است، اما این بازی است که لحظات تعیین کننده احتمالاً از جناحین خواهد بود.