ظهور راست افراطی: آیا سود انتخاباتی برای پوپولیست های اروپا رقم خواهد خورد؟ | راست افراطی

برای لحظه ای کوتاه، به نظر می رسید که رابطه عاشقانه طولانی مدت بین اکثر سیاستمداران راست، ملی گرا، ضد مهاجرت و منتقد اتحادیه اروپا با کرملین ولادیمیر پوتین اشتباهی مهلک خواهد بود. تهاجم وحشیانه روسیه به اوکراین قطعا آنها را شرمنده کرده است. اما حداقل تا کنون، به نظر نمی رسد که به آنها آسیب نهایی وارد کرده باشد.

اریک زمور فرانسوی که تازه وارد صحنه شده است، که لفاظی های افراطی اسلام هراسانه اش کمک زیادی به معقول جلوه دادن مارین لوپن کرده است، تا حدودی به دلیل تحسین قبلی اش از مسکو شاهد کاهش رتبه نظرسنجی هایش بوده است. اما لوپن، علی‌رغم همدلی‌های گسترده با پوتین (از جمله حداقل یک دیدار کرملین با رئیس‌جمهور روسیه، حمایت از الحاق کریمه به وی و وام‌های کمپین انتخاباتی از بانک‌های مسکو) به سختی تحت تأثیر آن قرار گرفته است.

ویکتور اوربان، نخست وزیر مجارستان، بزرگترین متحد مسکو در میان رهبران اتحادیه اروپا، به تازگی برای چهارمین دوره به قدرت بازگردانده شده است. ماتئو سالوینی ایتالیایی ممکن است توسط یک شهردار لهستانی به خاطر تی شرت پوتین خود شرمنده شده باشد، اما مشکلات او از مدت ها قبل از آن شروع شده است.

نظرسنجی در هلند برای گیرت ویلدرز، که احساس می‌کرد موظف بود جنگ پوتین را «نقض آشکار و محکوم‌کننده حاکمیت اوکراین» بداند، علیرغم سال‌های طولانی لفاظی‌های شدید طرفداری از روسیه، کاهش یافته است، اما به سختی چشمگیر است.

مطمئناً، درگیری، راست افراطی را از یک میدان اصلی برای رأی دهندگان محروم کرده است: هشدارهای وحشتناک آن در مورد تأثیر مهاجرت گسترده. اکثر اروپایی ها به بدترین بحران پناهجویان اروپا از زمان جنگ جهانی دوم با آغوش باز پاسخ داده اند.

اما جنگ پوتین همچنین می‌تواند برای پوپولیست‌ها رونق بزرگی به همراه داشته باشد، زیرا هزینه تحریم‌ها علیه روسیه با افزایش قیمت انرژی و مواد غذایی شروع به کاهش می‌کند. تصمیم لوپن برای تمرکز کمپین خود بر روی مسائل مربوط به هزینه های زندگی، از قبل دوراندیشانه ثابت شده است.

بنزین در حال حاضر بیش از 2 یورو در لیتر است، که بسیار بالاتر از سطحی است که جرقه ای برای فرانسه ایجاد کرد جلیقه های زرد شورش، و قیمت برق، گاز و نان در حال افزایش است. علاوه بر هزینه‌های انتقال سبز، پوپولیست‌های راست افراطی اروپا، به دور از آسیب‌دیدگی از روابط خود با پوتین، می‌توانند به سمت سود انتخاباتی پیش بروند.

ویکتور اوربان

رهبر “غیر لیبرال” مجارستان به اندازه کافی با پیروزی در انتخابات جرأت یافت تا اعلام کند که “سیاست دمکراتیک مسیحی، محافظه کار، میهن پرستانه … آینده” اوست – و نه فقط “بوروکرات های بروکسل” بلکه در اوکراین را زیر سوال ببرد. رئیس جمهور، ولودیمیر زلنسکی نیز. اوربان در قدرت از سال 2010، هنجارهای دموکراتیک را زیر پا گذاشته، حلقه دانشگاهیان، سازمان های غیردولتی و رسانه ها را محکم کرده و آزادی های مهاجران و همجنس گرایان را محدود کرده است. او همچنین متهم است که میلیون ها بودجه اتحادیه اروپا را به دوستان و خانواده هدایت کرده است. با روی کار آمدن اوربان برای یک دوره دیگر، پیروزی متحد او لوپن تأثیر جناح راست بر اتحادیه اروپا را تغییر خواهد داد.

یاروسلاو کاچینسکی

رهبر دوفاکتوی لهستان که در میان سیاستمداران ملی‌گرا-محافظه‌کار اروپا به دلیل هشدارهای طولانی‌مدت خود در مورد نیات واقعی مسکو، دور از ذهن است، شاهد بوده است که حزب حاکم قانون و عدالت (PiS) از جنگ که کشورش را به یک کشور خوب اتحادیه اروپا تبدیل کرده است، در نظرسنجی‌ها رشد کرده است. او به دلیل مخالفت شدیدش با روسیه و تلاش های بشردوستانه عظیم بر سر پناهندگان اوکراینی.

اما اختلاف شدید حکومت قانون با بروکسل بر سر استقلال قضایی، حملات جنگ فرهنگی آن به جامعه LGBTQ+ و حقوق سقط جنین، و ایجاد پل با شخصیت‌های مخالف اتحادیه اروپا و طرفدار پوتین مانند سالوینی و لوپن نشان می‌دهد. نشانه کمی از کاهش کازینسکی نیز از ریاست جمهوری لوپن به دلیل کشمکش های جاری خود با بروکسل استقبال می کند، اگرچه این دو به شدت بر سر سیاست روسیه با هم تفاوت دارند.

ماتئو سالوینی

معاون سابق نخست‌وزیر ایتالیا پیروزی اوربان را با الفاظی معمولاً وحشتناک تبریک گفت: «براوو ویکتور! تنها در برابر همه، مورد حمله متعصبان تفکر یکنواخت، تهدید کسانی که می خواهند ریشه های یهودی-مسیحی اروپا را از بین ببرند، مورد تهمت کسانی که می خواهند ارزش هایی مانند خانواده، امنیت و آزادی را از بین ببرند، دوباره پیروز شدی.

اما از زمان ورود به دولت ائتلافی گسترده این کشور، رهبر پوپولیست ایتالیایی اتحادیه در نظرسنجی‌ها توسط رقیب راست افراطی خود، جورجیا ملونی از برادران ایتالیا، که احتمالاً قبل از انتخابات نیاز به همکاری با او خواهد داشت، تحت نظر گرفته شده است. در بهار سال آینده

جیمی آکسون

حزب پوپولیست دموکرات سوئد و رهبر آن با کسب 19 تا 20 درصد آرا ثابت از مواضع دیرینه ضد ناتو فاصله گرفته اند و اکنون دیگر امکان پیوستن به این ائتلاف را «در صورت بدتر شدن وضعیت امنیتی» رد نمی کنند.

آنها همچنین سیاست سابق خود در خروج از اتحادیه اروپا را رها کرده اند و می گویند – مانند بسیاری از احزاب راست افراطی اروپا – که اکنون می خواهند این بلوک را از داخل اصلاح کنند. آکسون که یک تندرو در زمینه جرم و جنایت و به ویژه مهاجرت است، به طور بالقوه می تواند پس از انتخابات سپتامبر سوئد به ائتلاف دست راستی به رهبری حزب مخالف میانه روها بپیوندد.

سانتیاگو آباسکال

حزب راست افراطی Vox اسپانیا برای اولین بار ماه گذشته بر اساس توافقی با حزب راستگرای مردمی وارد یک دولت منطقه ای شد که می تواند طرحی برای تقسیم قدرت در آینده بین این دو حزب پس از انتخابات عمومی بعدی که تا پایان سال 2023 برگزار می شود ارائه دهد. .

حزب آباسکال که در سال 2014 تأسیس شد، با بهره‌برداری از مسائل مربوط به جنگ فرهنگی، انتقاد از صحت سیاسی، دامن زدن به نارضایتی از دو حزب سیاسی اصلی اسپانیا و بهره‌برداری از پیامدهای بحران استقلال کاتالونیا در سال 2017، به سومین نیروی سیاسی بزرگ کشور تبدیل شد.