افتخارات استون هنج توسط حامی غول نفت موزه بریتانیا خدشه دار می شود | ناتاشا رینولدز و دیوید ونگرو

تیاو منتقدان متفق القول هستند: نمایشگاه جدید موزه بریتانیا، جهان استون هنج، یک پیروزی است. به‌عنوان باستان‌شناس، دیدن این نمایش که چنین تحسین‌هایی به دست می‌آورد برای ما فوق‌العاده است. اما این واقعیت که این نمایشگاه بار دیگر توسط شرکت بزرگ نفت و گاز BP حمایت می شود، باعث ایجاد نگرانی اجتناب ناپذیر می شود. صدها نفر از همکاران ما در باستان‌شناسی، موزه‌ها و بخش میراث اخیراً نامه‌ای را امضا کرده‌اند و از موزه خواسته‌اند به رابطه خود با BP پایان دهد. امضاکنندگان شامل متصدیان ارشد و دانشگاهیان از سراسر بریتانیا و فراتر از آن هستند. این یک لحظه تعیین کننده برای موزه بریتانیا است: قرارداد آن با BP برای تمدید در سال جاری است و آینده آن در تعادل است.

بریتیش پترولیوم به عنوان بخشی از سرمایه گذاری سنگین خود در روابط عمومی، چندین دهه استراتژی حمایت از نهادهای فرهنگی را حفظ کرده است. مایل است مردم – و سیاستگذاران ما – را متقاعد کند که می‌توان به مدیریت انتقال به صفر خالص اعتماد کرد. اما برنامه BP برای “صفر خالص تا سال 2050” بر استفاده گسترده از فناوری های جذب کربن اثبات نشده و جبران غیرقابل قبول تکیه دارد. این شرکت به جستجوی منابع جدید نفت و گاز ادامه می دهد، که آژانس بین المللی انرژی گفته است در صورت رسیدن به صفر خالص نمی توان از آنها بهره برداری کرد. برنامه های BP همچنین از سهام 20 درصدی آن در شرکت نفتی روسی روس نفت، که در حال راه اندازی یک پروژه 134 میلیارد دلاری برای حفاری در قطب شمال است، نادیده گرفته می شود. فعالیت‌های BP تلاش‌ها برای حفظ گرمایش جهانی در محدوده 1.5 درجه سانتی‌گراد توافق‌نامه آب‌وهوای پاریس و جلوگیری از خشک‌سالی‌های بدتر، آتش‌سوزی‌های جنگلی و افزایش سطح دریا را به خطر می‌اندازد.

ما دقیقاً نمی دانیم که BP چقدر به موزه بریتانیا می دهد، اگرچه تقریباً به طور قطع کمتر از 1٪ از درآمد موزه است. با سود 9.5 میلیارد پوندی 2021، این تغییر کوچکی برای BP است. اما در زمان تداوم سرمایه گذاری کم توسط دولت، این مبلغی است که برای موزه بریتانیا اهمیت دارد.

از طریق این رابطه، BP نام خود را با ارزش‌های تمدن، مراقبت‌های متولی و دانش علمی در مورد گذشته و حال بشری مرتبط می‌کند، حتی اگر سیاست‌ها و استراتژی‌هایی را پذیرا باشد که مسلماً با همه این آرمان‌ها در تضاد است. اما این رابطه برابر نیست. موزه بریتانیا هیچ قدرتی برای تأثیرگذاری بر تصمیم گیری BP یا مخالفت با آن ندارد. برعکس، در نتیجه این ترتیب، کارکنان ارشد آن اغلب ملزم به دفاع علنی از سوابق BP هستند.

ما قبلاً اینجا بوده‌ایم، با بحث‌هایی در دهه‌های 1980 و 1990 درباره حمایت مالی شرکت‌های تنباکو و اسلحه. حامیان بالقوه دیگری نیز وجود دارند. و ما نباید فراموش کنیم که BP از معافیت‌های مالیاتی بریتانیا به ارزش میلیاردها پوند سود می‌برد و طی سه سال گذشته مالیات شرکتی را برای فعالیت‌های خود در دریای شمال پرداخت نکرده است، در حالی که تقریباً 400 میلیون پوند تخفیف مالیاتی دریافت کرده است، پولی که می‌توانست دریافت کند. صرف حمایت از انرژی‌های تجدیدپذیر یا، در این مورد، برای موزه‌ها و فرهنگ می‌شود.

سال گذشته، با انتصاب جورج آزبورن به عنوان رئیس هیئت امنای موزه، این مسائل چرخشی نگران کننده جدید پیدا کرد. آزبورن علاوه بر نقش خود به عنوان رئیس، شریک شرکت مشاوره بوتیک Robey Warshaw است که BP را از مشتریان اصلی خود می‌داند. اگر او به وضوح خود را از تصمیم گیری های آینده در رابطه با BP کنار نگذارد، دشوار است که بفهمیم چگونه می توان از تضاد منافع احتمالی اجتناب کرد.

تحقیقات اخیر در مورد فرآیندهای تصمیم گیری در موزه بریتانیا توسط گروه کمپین Culture Unstained برای همه ما که به موزه اهمیت می دهیم نگران کننده است. آنها دریافتند که گروه مشاوره رئیس خارج از ساختارهای مدیریتی منظم موزه وجود دارد، اما دارای نفوذ در سطح بالایی است. ما نمی دانیم اعضای آن چه کسانی هستند و جلسات آن صورتجلسه نمی شود، اما می دانیم که این امکان تماس مداوم بین نمایندگان بسیار ارشد شرکت، رئیس و مدیر موزه، هارتویگ فیشر را فراهم می کند.

موزه بریتانیا در حال اجرای طرح نوسازی بلندپروازانه و بسیار پرهزینه ای است. در اینجا چیزهای زیادی در خطر است. هرگونه معامله بیشتر با BP باعث تضعیف اعتبار موزه در سالهای آینده می شود. نسلی که اکنون در دوران جوانی خود است، دید ضعیفی نسبت به صنعت سوخت های فسیلی و کسانی که آن را قادر می سازند، دارد. بی پی بدون شک پول نقد دارد – اما قیمتی دارد.

متولیان موزه موظفند از اعتبار آن محافظت کنند. ما معتقدیم که این شامل وظیفه ای برای اطمینان از اینکه هر تصمیمی در مورد تمدید حمایت مالی مشمول نظارت و بررسی دقیق است، از جمله بررسی مستقل رویه های تجاری و مناسب بودن BP به عنوان حامی است. بر اساس تحقیقات گروه Art Not Oil، زمانی که قرارداد BP در سال 2016 تمدید شد، این مدیر موزه بود که تصمیم گرفت. اکنون ضروری به نظر می رسد که متولیان نقش فعال تری داشته باشند. آنها بدون شک به این فکر خواهند کرد که چرا بیشتر مؤسسات فرهنگی مهم دیگر در بریتانیا، از جمله RSC، Tate و National Theatre، حمایت مالی از سوخت های فسیلی را کنار گذاشته اند. آنها همچنین متوجه خواهند شد که این موضوع از بین نمی رود. در مقابل، اعتراضات بسیار خلاقانه علیه حضور BP در موزه ادامه خواهد داشت و افکار عمومی به طور فزاینده ای طرفدار انجام اقدامات قوی در مورد تغییرات آب و هوایی است. نامه سرگشاده امضا شده توسط همکاران ما حاکی از آن است که نظرات حرفه ای در بخش میراث به شدت در همین راستا حرکت کرده است.

درک ما از گذشته بشریت برای آینده ما مهم است. بقایای گذشته مشترک ما و نحوه استفاده از آنها برای آینده نیز بسیار مهم است. با ادامه پذیرش حمایت مالی از سوخت های فسیلی، موزه بریتانیا زمانی که باید پیشرو در بخش خود باشد، تبدیل به یک مکان دورتر شده است. متولیان آن اکنون فرصتی حیاتی برای دفاع از آینده موزه و شهرت آن دارند.