آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
گروهی از مورخان مستقل که وظیفه تحقیق در مورد تاریخ آژانس جاسوسی آلمان غربی را برعهده داشتند، دریافتند که اولین صدراعظم منتخب آلمان از سرویس اطلاعات خارجی این کشور برای جاسوسی سیستماتیک از بزرگترین رقبای سیاسی خود برای تقریبا یک دهه استفاده کرد.
جریان مخفیانه و غیرقانونی اطلاعات بین دفاتر کنراد آدناور و رئیس Bundesnachrichtendienst (BND)، راینهارد گهلن، این سیاستمدار محافظه کار را قادر ساخت تا قدرت خود را از طریق دانش دقیق داخلی در مورد استراتژی های مبارزات انتخاباتی، مانورهای پارلمانی و مبارزات قدرت داخلی تثبیت کند. حزب سوسیال دموکرات (SPD) که در آن زمان اپوزیسیون را در بوندستاگ رهبری می کرد.
کلاوس-دیتمار هنکه، سخنگوی گروه تحقیقاتی که به تاریخ آژانس جاسوسی می پردازد، این طرح را به رسوایی واترگیت در ایالات متحده تشبیه کرد، زمانی که ریچارد نیکسون قصد داشت ماموران سابق سیا و اف بی آی را به مقر حزب دموکرات متهم کند. با این حال، برخلاف نفوذ نادرست نیکسون، نفوذ آدناور به حزب رقیبش موفقیت آمیز بود – و تا کنون مورخان از آن فرار کرده بودند.
مکاتبات بسیار مشروح بین صدراعظم آلمان و سازمان جاسوسی برای چندین دهه در بایگانی بنیاد کنراد آدناور در سانکت آگوستین ذخیره می‌شد، اما اهمیت آن تنها پس از آن آشکار شد که هنکه توانست آن را به موازات پرونده‌های طبقه‌بندی‌شده مشاهده کند. BND جزئیات این گزارش ها به طور انحصاری توسط Süddeutsche Zeitung منتشر شده و با آبان نیوز و واشنگتن پست به اشتراک گذاشته شده است.
آدناور، یک کاتولیک معتقد راینلاند که دو بار توسط نازی ها به عنوان یک دشمن سیاسی دستگیر شد، هنوز در آلمان مدرن به عنوان صدراعظمی که کشورش را به حوزه نفوذ غرب لنگر انداخت و بر احیای اقتصادی پس از جنگ جهانی دوم نظارت کرد، با علاقه یاد می شود. دفتر مرکزی و اندیشکده داخلی اتحادیه دموکرات مسیحی (CDU)، حزبی که او یکی از بنیانگذاران آن بود، هنوز به نام او نامگذاری شده است.
هنکه گفت: «کنراد آدناور یک شخصیت کلیدی قرن بیستم و صدراعظم بزرگ آلمان بود. “اما توافق نامطلوب او با BND علیه SPD به شدیدترین شکل ممکن تأیید می کند که او همچنین یک قدرت طلب بی رحمانه بود.”
آدناور که در سال 1949 به عنوان صدراعظم انتخاب شد، در اوایل دهه 1950 به دنبال راه هایی برای تحکیم نقش خود در رأس جمهوری تازه تأسیس آلمان غربی بود که خود را در خط مقدم درگیری جدید بین شرق و غرب می یافت.
شهردار سابق کلن نه تنها از دشمنان در آن سوی پرده آهنین، بلکه در صفوف سوسیال دموکرات های چپ میانه نیز می ترسید. یک پوستر انتخاباتی CDU در سال 1953 هشدار داد که “همه مسیرهای مارکسیسم به مسکو منتهی می شود”، حتی اگر SPD در آن زمان خود را به عنوان یک لباس ملی گرا و میهن پرست معرفی کرده بود.
در دسامبر 1953 فرصتی برای آدناور فراهم شد تا بزرگترین رقبای سیاسی خود را زیر نظر داشته باشد. راینهارد گهلن، رئیس یک سازمان اطلاعاتی که به عنوان یک شعبه آلمانی سیا تأسیس شده بود، به عنوان یک خبرچین از دبیر اجرایی SPD در آن زمان، زیگفرید اورتلف، محافظت کرده بود.
بین سال‌های 1953 و 1962، اورتلوف تقریباً 500 یادداشت محرمانه را که در آژانس اطلاعاتی گهلن تایپ شده بود و سپس به رئیس دفتر آدناور تحویل داده شد، به طور شفاهی ارسال کرد و از آنجا به میز صدراعظم رسیدند.
این یادداشت‌ها به آدناور یک مزیت تاکتیکی بزرگ داد و پیش از اعلام عمومی سیاستمدارانی را که SPD در نظر داشت به عنوان نامزد صدراعظم در انتخابات فدرال یا برای نقش عمدتا تشریفاتی ریاست جمهوری معرفی کند، به تصویر می‌کشید.
آنها به آدنوئر اجازه دادند تا از قبل برای طرح هایی که مخالفان قصد ارائه آن را دارند یا برای خطوط حمله ای که علیه تیمش آماده شده بود، آماده شود، مانند نقشی که رئیس ستاد او، هانس گلوبکه، در تهیه پیش نویس مسابقه نورنبرگ نازی ها ایفا کرده بود. قوانین
آنها به صدر اعظم به‌روزرسانی‌های زنده را در مورد آخرین بحث‌های داخلی چپ میانه و آسیب‌پذیری‌هایی که با آنها همراه بود، خواه در مورد تسلیح مجدد آلمان یا به دلیل انکار رسمی مارکسیسم ارتدکس در سال 1959 به صدراعظم ارائه کردند.
در چندین مورد، دفتر آدناور اطلاعات خاصی در مورد رقبای سیاسی از جاسوسان آلمانی درخواست کرد. یک سال قبل از انتخابات سراسری سال 1961، سازمان اطلاعات مأموریت یافت تا اطلاعاتی در مورد رقیب او، ویلی برانت، از قبیل هویت همسر اولش و اینکه آیا او در «تحلیل» یک جناح پرشور تروتسکیست ها نقش داشته است، کشف کند. در طول جنگ داخلی اسپانیا، که برانت در زمان تبعید از نازی ها به عنوان روزنامه نگار پوشش داده بود.
توافق مخفیانه با آژانس اطلاعاتی نه تنها برای آدناور، که 14 سال قبل از کناره گیری در سن 87 سالگی در قدرت ماند، بلکه برای گهلن نیز که رابطه جوانه زدنش با رئیس دولت آلمان او را در معرض خطر قرار داد، باعث تقویت شغل شد. موقعیت اصلی برای رهبری آژانس اطلاعات خارجی تازه تاسیس، BND، در سال 1956.
هنکه که کتابش در مورد فعالیت های غیرقانونی BND در ماه مه در آلمان منتشر خواهد شد، گفت: “گهلن، مانند آدناور، سوسیال دموکراسی را به عنوان یک رقیب سیاسی، بلکه به عنوان یک دشمن می دید.” کاری که آن دو برای تقریباً 10 سال انجام دادند، جنگ صلیبی علیه حریفی بود که معتقد بودند هر وسیله ممکن را توجیه می کند.
انگیزه خال داخل مقر سوسیال دموکرات ها کمتر مشخص است. تحقیقات Süddeutsche Zeitung نشان می‌دهد که اورتلف می‌تواند ناشی از رقابت شخصی و بی‌اعتمادی سیاسی نسبت به کمونیست سابق، هربرت ونر، یک شخصیت مسلط در SPD در آن زمان باشد.
اعضای خانواده بازمانده گفتند که نمی‌توانستند باور کنند که اورتلف آگاهانه به جنبش سیاسی که در جوانی شروع به حمایت از او کرده بود، خیانت کرده باشد. اما اینکه Ortloff اطلاعات محرمانه را با آگاهی کامل از استفاده از آن منتقل می کرد، بدون شک است: در سال 1962، سالی که گهلن تصمیم گرفت همکاری مخفیانه خود را خاتمه دهد، منبع موثق او نامه ای برای تولد او ارسال کرد که در آن از “به خاطر مشارکت من به عنوان یک فرد مورد اعتماد تشکر کرد. همکار».
سرپرست Ortloff در BND، مردی به نام Siegfried Ziegler، پنج سال پس از پایان طرح نظارت، سعی کرد سوت بزند. بین سال‌های 1967 و 1969 او یک سری نامه به رهبری SPD ارسال کرد و در آن پیشنهاد داد همه چیز را در مورد آنچه او به عنوان «قدرت‌های ارتجاعی» توصیف می‌کرد، برای دور زدن قوانین کشور فاش کند.
رئیس وقت پارلمان SPD و بعدا صدراعظم هلموت اشمیت، با نامه‌ای مودبانه اما کوتاه پاسخ داد – و پرده‌ای را که بر روی حماسه کشیده شده بود، محکم گذاشت.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
