“هر گل می تواند آخرین گل من باشد”: چرا مهاجمان با افزایش سن پیشرفت می کنند | فوتبال

تیتوانایی پمپاژ اکسیژن در بدن اولین چیزی است که باید انجام شود. قلب نمی تواند آنقدر تند بزند که بتواند پیستون های آسیاب را تغذیه کند. فیبرهای عضلانی سریع انقباض شروع به زوال می کنند. سرعت، قدرت و چابکی ضربه محکم و ناگهانی خود را از دست می دهند. ذخایر انرژی تمام می شود. توده عضلانی عقب نشینی می کند. بعد از آن درد و درد، سفت شدن اندام ها و مفاصل خاردار وجود دارد.

این واقعیت تلخ برای هر یک از ما با ورود به 30 سالگی است، اما برای فوتبالیست‌های نخبه، طبیعت ابرقدرت‌های آنها را از بین می‌برد. مبارزه با آن بیهوده است. و با این حال، در عصر اتاق‌های کرایو و جفت‌درمانگران، اسلحه‌بازان سالخورده بر نمودارهای گلزن اروپا تسلط دارند.

روبرت لواندوفسکی (33) بهترین گلزن این فصل لیگ قهرمانان اروپا است و تاکنون بیش از 30 گل در بوندسلیگا به ثمر رسانده است. چیرو ایموبیله (32) بهترین گلزن مشترک سری آ است. کریم بنزما (34) در صدر جدول لالیگا قرار دارد. و ویسام بن یدر (31) بهترین گلزن لیگ 1 است.

ورزشکاران باید در اواسط دهه 20 سالگی به اوج قدرت خود برسند و سپس به افت غیرقابل برگشتی سقوط کنند. این با داده های استخراج شده از کتاب رکوردهای لیگ برتر مرتبط است. در اواسط دهه 1990، تعداد زیادی از مهاجمان انگلیسی دوران طلایی را با اشتیاق مشترک برای گل‌ها، جشن‌های ساده و ثبت رکورد در 20 سالگی تزئین کردند.

اندی کول، سومین لیست گلزنان تاریخ لیگ برتر، بالاترین میزان گلزنی خود در یک فصل را با 41 گل در فصل 94-1993 در سن 23 سالگی به ثبت رساند. هنگامی که او به بالای 30 رسید، بهترین آمار او به 13 رسید. اوون در سن 24 سالگی هرگز از 28 گلی که برای لیورپول به ثمر رساند بهتر نبود. رابی فاولر در فصل 1995-1996 در حالی که 21 سال داشت 36 گل به ثمر رساند – رقمی که هرگز از آن پیشی نگرفت. او پس از 30 سالگی در یک فصل دو رقمی نشد. و سپس بهترین گلزن تاریخ لیگ برتر، آلن شیرر است که پربارترین فصل خود را در 1994-1995 انجام داد و در سن 25 سالگی 34 گل به ثمر رساند.

بازیکنان جوان مواد خام را دارند – سرعت، قدرت، قدرت، استقامت – به همین دلیل است که اغلب آنها را در صحنه می بینید. نیک گرانتهام، یک متخصص افزایش عملکرد که با بازیکنان لیگ برتر کار می کند. «سپس وقتی شدت رقابت به آنها رسید، کمی افت را تجربه می‌کنند. بهترین بازیکنان هر سه تا چهار روز یکبار بازی می‌کنند، حداکثر سرعت را می‌زنند، مسافت‌های بزرگ را می‌پیمایند و روی زمین کشتی می‌گیرند. ادامه بهبودی از این وضعیت چالش برانگیز است.»

تمام برخوردها، دوی سرعت ها، شوت ها و ضربه های سر ضربه های خود را می کشند. آن ضربه های کوچک تبدیل به خنده های طولانی مدت می شود. مدیر سابق علوم عملکرد در ساوتهمپتون می‌گوید: «می‌توانید به‌عنوان یک بازیکن جوان آسیب‌دیدگی بسیار جزئی داشته باشید، اما با رسیدن به 30 سالگی، این مشکل جزئی غضروف در زانوی شما آشکارتر می‌شود.» مو گیمپل. «اگر در طول کار خود 10 تا 12 بار مچ پای خود را غلتانده باشید، مفصل در نهایت ناپایدار شده و شروع به ساییدگی می کند. توانایی شما برای التیام کاهش می یابد و درد بیش از حد می شود.

پیشرفت‌های علمی به بازیکنان دانش لازم برای کاهش اثرات پیری را داده است و نسل جدیدی از مدیران این روش‌ها را پذیرفته‌اند و بازیکنان خود را تشویق کرده‌اند که به جای تلاش برای “فرار کردن” به بدن خود گوش دهند.

گیمپل، که 23 سال پیش در ساوتهمپتون به عنوان فیزیوتر تیم اول شروع به کار کرد، می‌خندد: «حمام‌های یخ قبلاً یک سطل زباله پر از آب و یخ بودند. اکنون ما اتاقک های کرایو داریم که کل بدن را در معرض دمای 150- قرار می دهددرجهج، به جای ایستادن در این سطل هایی که فقط تا کمر شما می روند. این کار با کاهش درد و التهاب عضلانی به بهبودی کمک می کند. تغییر در طرز فکر مربیان در سطح بالا وجود دارد. دیگر نمی شنوید که آنها چیزهایی مانند “او ضعیف است، فقط از آن عبور کنید” را نمی شنوند.

این بازیکن مدرن با تحصیل در رشته تناسب اندام و تغذیه از آکادمی فارغ التحصیل می شود. گروه های نوشیدنی جایگزین گروه های واتس اپ شده اند که با نکات آموزشی و برنامه های غذایی پینگ می کنند. فوتبالیست ها حرفه ای تر شده اند. گرانتام توضیح می دهد: “شما اکنون نژاد متفاوتی از ورزشکار دارید – ورزشکار واژه کلیدی است.” فوتبالیست های مدرن، به ویژه مهاجمان، اکنون ورزشکار هستند. علوم ورزشی بخشی از دلیلی است که بازیکنان می توانند کاری را که در 30 سالگی انجام می دهند انجام دهند – تغذیه و آمادگی بدنی از روز اول بخشی از زندگی آنها بوده است.

این تأثیر موج دار این یادگیری در افزایش سن بازیکنانی که در لیگ قهرمانان اروپا رقابت می کنند منعکس می شود. محققان دانشگاه ویگو دریافتند که میانگین سنی بازیکنان در رقابت‌های بین فصل‌های 1992-93 و 2017-18 با 1.6 سال افزایش از 24.9 به 26.5 در این دوره 25 ساله افزایش یافته است.

بسیاری از بازیکنان می گویند که با نزدیک شدن به پایان، یک قیامت دارند. برای جلوگیری از بازنشستگی، آنها سبک زندگی خود را تغییر می دهند و هر سود حاشیه ای را از بدن خود خارج می کنند. آنها تایمر تخم مرغ را می شکنند و از شن های زمان به عنوان چاشنی نان آووکادو و چاودار خود استفاده می کنند. جیمی واردی که 94 گل از 128 گل خود در لیگ برتر را در سن 30 سالگی به ثمر رسانده است، دارای پچ سبزیجات و اتاقک کرایو است. لواندوفسکی مربی خواب استخدام می کند و آب چغندر می نوشد. کریستیانو رونالدو از گل میخ های راگبی برای افزایش سرعت استفاده می کند.

این فداکاری در همه سطوح اعمال می شود. جیمی کورتون، کهنه کار بیش از 1000 بازی بزرگسالان و بیش از 300 گل، دوست دارد یک جوراب شلواری بپوشد. این مرد 46 ساله که هنوز هم آنها را برای انفیلد در رده نهم می کوبد، می گوید: «هرچه بزرگتر شدم بهتر بودم زیرا از خودم مراقبت می کردم.

این به شناخت بدن شما و درک فداکاری هایی بستگی دارد که باید انجام دهید. با بزرگتر شدن، رژیم غذایی ام را تغییر دادم و الکل را ترک کردم. می‌دانستم که اگر یک جلسه مشروبات الکلی سنگین داشته باشم، دو تا سه روز طول می‌کشد تا بر آن غلبه کنم، در حالی که وقتی کوچک‌تر بودم، می‌توانستم بیرون بروم و روز بعد بیدار شوم و خوب باشم. می‌دانستم که لازم نیست هر دقیقه از هر بازی را بازی کنم و اگر به آن نیاز داشتم بیشتر به خودم استراحت می‌دهم. به محض تمام شدن یک بازی، استراحت، جوراب شلواری ریکاوری، یخ و مایعات فراوان بود.

اثرات مخرب مشروبات الکلی هرگز برای زلاتان ابراهیموویچ مطرح نبوده است. این مرد 40 ساله یک شگفتی جسمانی است تا حدی به این دلیل که او “مکرر مست” نکرده است. زمانی که او در سال 2016 در سن 34 سالگی به منچستریونایتد پیوست، در دوران پزشکی خود رکورد باشگاه را برای توان خروجی شکست. او فصل را به عنوان بهترین گلزن آنها به پایان رساند و در این راه قهرمان لیگ اروپا و جام اتحادیه شد. زمانی که او در سال 2020 به میلان بازگشت، آنها را برای اولین بار در هفت سال گذشته با 15 گل در 19 بازی لیگ به لیگ قهرمانان بازگرداند.

“فقط تماشای نکات برجسته میلان. زلاتان هنوز چه بازیکنی است. امباپه پس از تماشای دو گل سوئدی که در پیروزی 4-1 مقابل سمپدوریا گلزنی کرد، در توییتی نوشت. وقتی در نظر بگیرید که او در سال 2017 دچار آسیب دیدگی خطرناکی شد، عملکرد او حتی چشمگیرتر است. آسیب رباط زانو قرار بود او را برای 9 ماه از میادین دور نگه دارد یا حتی به دوران حرفه ای خود پایان دهد، اما کمربند مشکی تکواندو پس از 7 ماه به میادین بازگشت. جراحان به قدری تحت تاثیر وضعیت جسمانی او قرار گرفتند که می خواستند آزمایشات بیشتری را انجام دهند. ابراهیموویچ گفت: “اگر پروژه ای وجود داشته باشد که من را تحریک کند، می توانم تا 50 سالگی در همان سطح بازی کنم.”

آیا راز طول عمر او در DNA او نهفته است؟ گیمپل توضیح می دهد: «شواهد فزاینده ای برای حمایت از این نظریه وجود دارد. “در حدود سال 2006، ساوتهمپتون را در یک مطالعه تحقیقاتی در دانشگاه ناتینگهام قرار دادم، DNA و بزاق دهان را بررسی کرد. ما در حال مطالعه نشانگرهای کلاژن و اینکه آیا وجود آنها با وضعیت آسیب همبستگی دارد یا خیر. کلاژن پروتئینی است که زیربنای تاندون‌ها و رباط‌های شما را تشکیل می‌دهد، بنابراین در تئوری اگر کلاژن ضعیفی دارید، منطق می‌گوید که در معرض خطر بیشتری برای آسیب خواهید بود. اگر کلاژن خوبی دارید، قوی‌تر خواهید بود و می‌توانید سریع‌تر بهبود پیدا کنید. این کمی بحث برانگیز است، اما من معتقدم چیزی در آن وجود دارد.»

داشتن ژنتیک خوب، پرهیز از آسیب‌دیدگی و کوشا بودن به بازیکن توانایی‌های فیزیکی برای دویدن در اطراف زمین را می‌دهد، اما گلزنی که آرزومندترین و سخت‌ترین مهارت در بازی است، نیاز به هوشی دارد که با افزایش سن بهبود یابد. کورتون که در سال 2015 پس از به ثمر رساندن 20 گل در 39 سالگی به عنوان بهترین بازیکن سال داگنهام و ردبریج انتخاب شد، می‌گوید: «با بزرگ‌تر شدن، احساس می‌کردم می‌توانم بالاتر بازی کنم زیرا بازی را بهتر از همیشه درک می‌کردم. -قدیمی

“من متوجه شدم که شما مجبور نیستید همیشه کانال های زیادی را اجرا کنید. یاد گرفتم که بازی تدارکاتی را بخوانم، چه زمانی باید دوید و توپ کجا می افتد. من توانستم یک قدم جلوتر بمانم زیرا مغزم تیزتر بود. من در موقعیت‌هایی قرار می‌گیرم و انرژی خود را برای لحظات کلیدی حفظ می‌کنم.»

داده‌ها نشان می‌دهد که عملکرد فیزیکی بازیکنان بالای 30 سال از دست رفته است. پس از تجزیه و تحلیل 10739 بازیکن از لالیگا در فصل 18-2017، محققان دریافتند که کل مسافت طی شده، سرعت‌های دوی با شدت بالا و حداکثر سرعتی که افراد بالای 30 سال به آن دست یافته‌اند. به میزان قابل توجهی کاهش یافت. با این حال، به نظر می رسد عملکرد فنی در بازیکنان بزرگسال بهبود می یابد. درصد پاس های موفق در بازیکنان بالای 30 سال در مقایسه با بازیکنان 16 تا 29 سال 3 تا 5 درصد بیشتر بود.

اما هیچ یک از اینها بدون طبیعت وسواس گونه معتادی که به دنبال خلسه شیرین آن اوج است امکان پذیر نیست. کورتون می‌گوید: «هرچه بزرگتر شدم، گرسنگی من برای بازی بیشتر شد. من به پایان می رسم و نمی خواهم این اتفاق بیفتد. برای سایر مهاجمان مسن‌تر – مانند ابراهیموویچ – هم همینطور است. آنها میل باورنکردنی به ادامه بازی و قرار دادن خود در سختی تمرینات و مسابقات دارند.

ادامه راه برای مهاجمان آسان تر از مدافعان است زیرا ما از گلزنی لذت می بریم. شما نمی خواهید 40 ساله باشید و همچنان توپ را سر بزنید و له شوید. به عنوان یک مهاجم هرگز نمی خواهید این احساس گلزنی پایان یابد. شما همیشه دنبالش هستید به همین دلیل است که من هنوز در غیر لیگ بازی می کنم. هر گلی در این مرحله از دوران حرفه ای من می تواند آخرین گل من باشد.”